Cykl na blogu „CultureZone”: BOHATEROWIE POPKULTURY

Witam was serdecznie. W kinach gości po raz kolejny Przyjazny Pajączek z Sąsiedztwa, tym razem zmagający się z konsekwencjami pomieszania multiwersów. Z tej okazji w tym odcinku „Bohaterów popkultury” przedstawię wam sylwetkę ulubieńca fanów komiksów, czyli SPIDER-MANA.

Dane:

Twórca: Stan Lee, Steve Ditko

Odtwórcy: Paul Soles („Spider-Man”, 1967; dubbing)

Nicholas Hammond („The Amazing Spider-Man”, 1977-1979; serial)

Jim Cumming („Spider-Man”, 1994; dubbing)

Tobey Maguire („Spider-Man”, 2002; „Spider-Man 2”, 2004; „Spider-Man 3”, 2007)

Andrew Garfield („Niesamowity Spider-Man”, 2012; „Niesamowity Spider-Man 2”, 2014)

Tom Holland („Kapitan Ameryka: Wojna bohaterów”, 2016; „Spider-Man: Homecoming”, 2017; 

                        „Avengers: Wojna bez granic”, 2018; „Avengers: Koniec gry”, 2019; „Spider-Man: 

                        Daleko od domu”, 2019; „Spider-Man: Bez drogi od domu”, 2021)

HISTORIA POWSTANIA. GENEZA POSTACI.

Spider-Man po raz pierwszy pojawił się w 15 numerze magazynu „Amazing Fantasy” z sierpnia 1962. Stan Lee chciał dać swoim nastoletnim czytelnikom idola i kogoś, z kim łatwo przyjdzie im się utożsamić. Wcześniej musiał tylko zawalczyć o debiut nowego super bohatera. Wydawca Marvela nie chciał bowiem zgodzić się na wprowadzenie takiej postaci. Jako argumentów używał uzasadnień, że Peter Parker był w takim wieku, który przynależał sidekickom słynnych super bohaterów, a poza tym nikt nie lubi pająków, więc jak ktoś miałby polubić Spider-Mana? Stan Lee pozostał jednak nieugięty i dzięki niemu na łamach „Amazing Fantasy” zadebiutował Człowiek-Pająk.

Za maską Spider-Mana krył się Peter Parker: nieśmiały i ciamajdowaty nastolatek, ofiara szkolnych szykan ze strony rówieśników (w tym Flasha Thompsona). Był sierotą, jego rodzice zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach, a Peterem opiekowało się wujostwo: Ben i May Parkerowie. Peter podkochiwał się w uczennicy liceum, w którym się uczył: Gwen Stacy (w późniejszych numerach jego sympatią była Mary Jane Watson, której słynny oneliner brzmiał: „Go get him, Tiger!”).

Przełomem w życiu Parkera była wizyta w laboratorium podczas badań genetycznych, kiedy to został ugryziony przez radioaktywnego pająka. Dzięki temu zyskał super moce, które paradoksalnie wcale nie polepszyły jego reputacji w szkole – tak naprawdę stały się dla niego dodatkowym utrapieniem, bo prześladowcy uważali go za dziwadło. Z czasem Peter skonstruował również wyrzutnie pajęczej sieci, web-shootery, i sporządził dla siebie charakterystyczny niebiesko-czerwony kostium ze wzorami przywodzącymi na myśl pająka. Początkowo używał swoich super mocy dla własnej przyjemności (w walkach zapaśniczych, przez co stał się niesamowicie samolubny), jednak po śmierci wujka Bena zamordowanego przez złodzieja, którego Parker lekkomyślnie puścił, zrozumiał, że „z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność”.

Podczas swojej kariery super bohaterskiej, Spider-Man zmagał się z wieloma villainami; obok Batmana z komiksów DC Comics, jest jedynym super bohaterem, który może się pochwalić tak obfitą galerią przeciwników. Wśród nich najważniejszymi byli: Zielony Goblin, Venom, Lizard, Kingpin (z którym walczył do spółki z Daredevilem). Szczególnie bardzo istotny jest Zielony Goblin, ponieważ poniekąd związane są z nim dwie osoby bliskie Peterowi: Harry Osborne i Gwen Stacy. Zielonym Goblinem był tak naprawdę Norman Osborne, ojciec Harry`ego. Z kolei Gwen Stacy została przez niego zrzucona z Mostu Brooklińskiego – Spider-Man próbował ją ocalić, chwytając w swoją sieć, ale Gwen Stacy złamała sobie kark, skutkiem czego zmarła na miejscu.

MOCE

Jak wcześniej wspomniałem, po ugryzieniu przez radioaktywnego pająka, Peter zyskał super moce. Zyskał nadludzką siłę i potrafił chodzić po ścianach. Posiadł również pajęczy zmysł, który ostrzegał go przed nadchodzącym zagrożeniem (słynne zdanie: „Spider sense tingling me”).

Z czasem Peter skonstruował dla siebie wyrzutnie pajęczych sieci, tzw. web-shootery, a także sporządził dla siebie rozpoznawalny kostium. Posiadał też reflektor przytroczony do pasa, który wyświetlał jego symbol w postaci jego własnej podobizny (co stanowiło aluzję do bat-sygnału Batmana).

W JAKICH PRODUKCJACH WYSTĘPOWAŁ?

Spider-Man niemal szybko od czasu swojego komiksowego debiutu pojawił się na ekranie. Z oczywistych powodów, najpierw były to produkcje animowane. Najsłynniejszą produkcją z lat 60 był animowany „Spider-Man”, z którego pochodzi kultowa czołówka ze znaną piosenką:

https://www.youtube.com/watch?v=xsx3JCw62WQ

Równie popularny był nakręcony dziesięć lat później, w latach 70, serial fabularny „The Amazing Spider-Man” z udziałem Nicholasa Hammonda, który był kręcony w latach 1977-1979. Kolejne seriale powstały w latach 80 i 90, jednak najbardziej znaną produkcją z tamtych lat był serial animowany „Spider-Man: Animated series”, w którym Peterowi Parkerowi głosu użyczył Jim Cumming.

Pierwszy kinowy film o Spider-Manie powstał w 2002 roku, za reżyserię odpowiadał Sam Raimi, który w następnych latach nakręcił również dwie kolejne części, a w roli Petera Parkera wcielił się Tobey Maguire. W planach były również części czwarta, piąta i szósta, jednak klapa trzeciej części z 2007 roku przekreśliła plany na kontynuowanie serii. Powstał za to reboot pt. „Niesamowity Spider-Man” z 2012 roku w reżyserii Marca Webba z Andrew Garfieldem. Tu plany również były ambitne: cztery części i spin off skupiający się na grupie przestępczej Sinister Six. Skończyło się na dwóch częściach oryginalnej serii, a plany realizacji filmu „Sinister Six” poszły do kosza.

Od 2017 Spider-Man należy do franczyzy Marvel Cinematic Universe. Nowym odtwórcą został Tom Holland, który po raz pierwszy pojawił się w „Kapitanie Ameryce: Wojnie bohaterów” z 2016 roku. Później powstała solowa seria z lat 2017-2021 w reżyserii Jona Wattsa. Prócz tego, Spider-Man z MCU pojawił się też w dwóch ostatnich częściach „Avengers” z lat 2018-2019.