ROBIN WILLIAMS: SMUTNY BŁAZEN
Witam wszystkich. Tym razem będziemy zmierzać „Aleją Gwiazd Popkultury” zatopieni w głębokiej zadumie i refleksji. W tym miesiącu minęło sześć lat odkąd odszedł od nas ROBIN WILLIAMS, zmarły śmiercią samobójczą. Uczcijmy zatem pamięć po tym wybitnym aktorze i prześledźmy jego życie, oraz karierę. Zapraszam.
MŁODOŚĆ
Robin Williams przyszedł na świat 21 lipca 1951 roku. Jego ojciec był menedżerem w Ford Motor Company, a matka – profesjonalną menedżerką. Od dzieciństwa był typem samotnika i nadwrażliwca, żył we własnym wyobrażonym świecie pełnym wymarzonych przyjaciół, w którym oddawał się własnym dziecięcym zabawom.
Uczył się w Detroit Country Day School mieszczącym się w Beverly Hills. W 1969 roku ukończył Redwood High School w Larkspur, a potem studiował nauki polityczne w męskiej uczelni Clermont Men`s College w Clermont. Uczęszczał też na lekcje dramatu w College of Marin w Hrabstwie Marin. Lata 1973-1976 były naznaczone nauką w Julliard School w Nowym Jorku, gdzie zaczął zarabiać jako mim.
KARIERA
Williams zaczął karierę jako aktor stand-upowy, której to stylistyce pozostał wierny do samego końca. Z estrady trafił prosto do telewizji, gdzie obsadzono go najpierw w serialu „SZCZĘŚLIWE DNI” (1974-1984), a potem w spin-offie „MORT I MINDY” (1978-1982; w obu przypadkach odgrywał postać kosmity Morka). Niedługo potem pojawiły się pierwsze role kinowe: najpierw w komedii muzycznej „POPEY” (1980) Roberta Altmana, a potem w znakomitym dramacie „ŚWIAT WEDŁUG GARPA” (1982) George`a Roya Hilla według powieści Johna Irvinga. Do innych znakomitych ról Williamsa z tamtego okresu należą: spiker Adrian Cronauer w antywojennym „GOOD MORNING, VIETNAM” (1987) Barry`ego Levinsona, Król Księżyca w „PRZYGODACH BARONA MUNCHHAUSENA” Terry`ego Gilliama według książek Rudolfa Ericha Raspego i Gottfrieda Augusta Burgera i genialna rola nauczyciela Johna Keatinga w znakomitym „STOWARZYSZENIU UMARŁYCH POETÓW” Petera Weira (oba filmy z 1989 r.).
Uznanie przyniósł mu również dramat Penny Marshall pt. „PRZEBUDZENIE” (1990), gdzie Williams zagrał lekarza zakładu psychiatrycznego. W 1991 roku zagrał u dwóch gigantów kina: Stevena Spielberga w baśniowym „HOOK” (jako dorosła wersja Piotrusia Pana) i (ponownie) u Terry`ego Gilliama w „FISHER KING”. W kolejnych latach Williams lawirował między komedie i dramaty, odnajdując się w obu gatunkach. Zagrał w komedii Chrisa Columbusa „PANI DOUBTFIRE” (1993), komedii Mike`a Nicholsa „KLATKA DLA PTAKÓW” (1996) i melodramacie „MIĘDZY PIEKŁEM, A NIEBEM” (1998) będącym wariacją na temat „Boskiej komedii” Dantego. W filmografii Williamsa z lat 90 nie mogło zabraknąć również „JUMANJI” (1995) Joe Johnstona i komediodramatu „PATCH ADAMS” (1998) Toma Shadyaca. Pełnię swojego talentu dramatycznego pokazał też w oscarowym „BUNTOWNIKU Z WYBORU” (1997) Gusa van Santa.
STYL
Początki na stand-upowej scenie przyczyniły się do charakterystycznego stylu, z którego zasłynął Robin Williams. Aktor nigdy nie przykładał się do zapamiętywania kwestii swoich postaci. Bynajmniej nie z czystego lenistwa. Z początku uważano, że Williams wolał postawić na improwizację, w której okazał się niedoścignionym mistrzem. Najlepiej było to widać (a raczej słychać) w oryginalnej dubbingowej roli Dżinna w animowanym „ALADYNIE” (1991) z wytwórni Walta Disneya.
Prawda okazała się jednak bardziej dramatyczna.
OSTATNIE LATA. CHOROBA I SAMOBÓJSTWO
Z początku nic nie wskazywało, by miało dojść do tragedii. Williams grał dalej, chociaż filmy z jego udziałem spotykały się z chłodniejszym przyjęciem. Porażkami okazały się: futurystyczna baśń „Człowiek przyszłości” (1999), czyli ponowne spotkanie z Chrisem Columbusem, z którym Williams odniósł sukces filmem „Pani Doubtfire”. Chłodno przyjęto też thriller „Zdjęcie w godzinę” (2002). Sukces za to odniósł inny thriller w karierze Williamsa - „BEZSENNOŚĆ” (2002) Christophera Nolana – w którym aktor stawiając na minimalizm, zaskoczył wszystkich rolą psychopatycznego mordercy.
Nie oznacza to, że Williams zrezygnował z ról komediowych. Sporym sukcesem okazała się seria Shawna Levy`ego „NOC W MUZEUM” (2006-2014), w którym aktor wcielił się w ożywiony woskowy posąg prezydenta Theodora Roosevelta. Ostatnia część, „Noc w muzeum: Tajemnica grobowca”, była jednym z ostatnich filmów, w których wystąpił.
Do tragedii doszło 11 sierpnia 2014 roku. Robin Williams został znaleziony nieprzytomny we własnym domu. W południe lokalnego czasu stwierdzono u niego zgon. Wczesna sekcja zwłok wykazała, że aktor popełnił samobójstwo poprzez powieszenie. Wcześniej aktor zmagał się z głęboką depresją, a także był uzależniony od narkotyków i alkoholu. Fakt o depresji mógł być związany z jego dzieciństwem, oraz tym, że nie miał żadnych przyjaciół.
Na krótko przed jego śmiercią wykryto u niego chorobę Parkinsona i podejrzewano, że to wiadomość o tej chorobie pchnęła go do samobójstwa. Jednak dalsza sekcja zwłok wykazała, że cierpiał na otępienie z ciałami Lewy`ego. Do objawów tej choroby należą: omamy wzrokowe, urojenia paranoidalne, zespół parkinsonowski, zaburzenia uwagi, czynności wykonawczych (podejrzewano u Williamsa chorobę Alzheimera), a także zaburzenie fazy REM (czyli problemy ze snem).
Po jego śmierci premierę miał jeden z ostatnich filmów z jego udziałem, „Choleryk z Brooklynu”, gdzie aktor zagrał u boku Mili Kunis, Petera Dinklage`a, Jamesa Earla Jonesa i Melissy Leo.
Za co Robin Williams będzie pamiętany? Przede wszystkim za szeroki wachlarz aktorski: Williams grywał różne role, zarówno komediowe, jak i dramatyczne i dubbingowe. Nie bał się również występów w gatunkach, z którymi raczej nie jest (i nigdy nie był) kojarzony, jak np. thriller (najlepszy tego przykład: „Bezsenność” Christophera Nolana). Z kolei w jego filmografii można znaleźć wiele pamiętnych ról.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz