Cykl na blogu „CultureZone”: „ALEJA GWIAZD POPKULTURY”

BERNARD CORNWELL:

MISTRZ POWIEŚCI HISTORYCZNEJ

Witam wszystkich serdecznie. W kolejnym odcinku „Alei Gwiazd Popkultury” zapraszam na biografię jednego z najpopularniejszych autorów powieści historycznych, BERNARDA CORNWELLA. Za co jest tak podziwiany? Przekonajmy się sami. Zaczynamy.

MŁODOŚĆ

Bernard Cornwell urodził się w Londynie w 1944 r. Jego ojcem był kanadyjski lotnik William Oughtred, a matką Angielka Dorothy Cornwell, członkini Pomocnicznych Sił Powietrznych Kobiet. Został adoptowany i wychowany w Thundersley w Essex przez członków surowej sekty pacyfistów zwanej Osobliwy Lud. Reagując na wychowanie przez chrześcijańskich fundamentalistów, dorastał odrzucając wszystkie religie i w efekcie stał się ateistą.

Po śmierci przybranego ojca, zmienił swoje nazwisko na Cornwell będące panieńskim nazwiskiem matki. Swojego biologicznego ojca poznał dopiero gdy miał 58 lat; wtedy też poznał swoje przyrodnie rodzeństwo, z którym dzieli wiele cech i poznał genealogię swego rodu.

Cornwell uczył się w Monkton Combe Schoolw Somerset. W latach 1963-1966 studiował historię na University College London, a po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel. Co najmniej trzy razy próbował zaciągnąć się do brytyjskich sił zbrojnych, ale został odrzucony z powodu krótkowzroczności.

Po ukończeniu nauki początkowo pracował jako nauczyciel, potem dołączył do BBC`s Nationwide, potem otrzymał awans na szefa spraw bieżących w BBC Northern Ireland. W kolejnych latach dołączył do Thames Television jako redaktor Thames News. Tam też poznał swoją drugą żonę; pierwsze małżeństwo zakończyło się rozwodem. Po ślubie przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Nie udało mu się uzyskać Karty Stałego Rezydenta Stanów Zjednoczonych, więc zaczął pisać powieści,ponieważ nie wymagało to pozwolenia na pracę. Dopiero z czasem został obywatelem USA.

TWÓRCZOŚĆ

Cornwell zadebiutował w 1981 r. aż dwoma powieściami, wszystkie inaugurowały jeden z najsłynniejszych cykli w dorobku pisarza: „Kampanie Richarda Sharpe`a”. „Sharpe`s Eagle” (1981; niewydany w Polsce), oraz „Sharpe`s Gold” (1981; również niewydany w Polsce). Od najmłodszych lat Cornwell był wielbicielem powieści marynistycznych C S Forestera z cyklu o Horatio Hornblowerze i to było widać już w tych dwóch powieściach o Richardzie Sharpie. Sukces cyklu był tak duży, że zaowocował serią telewizyjnych adaptacji, w których główną rolę zagrał Sean Bean.

Na przełomie lat 80 i 90 Cornwell dał się poznać jako twórca thrillerów osadzonych w realiach marynistycznych. Na powrót popularny stał się jednak po opublikowaniu w II poł. lat 90 „TRYLOGII ARTURIAŃSKIEJ”, w skład której weszły tomy: „Zimowy monarcha” (1995), „Nieprzyjaciel Boga” (1996) i „Excalibur” (1997). W przeciwieństwie do klasycznych retellingów legend arturiańskich, trylogia Cornwella nie zawiera wątków fantastycznych, a te najbardziej klasyczne dla króla Artura elementy, jak Excalibur, Święty Graal, czy czarodziej Merlin zostały ukazane w możliwie realistyczny sposób (Merlin był potężnym druidem, Święty Graal: celtyckim kotłem, a Excalibur: królewskim mieczem).

STYL

Cornwell z reguły osadza Sharpe’a w centrum ważnych i przełomowych wydarzeń historycznych (np. z okresu kampanii napoleońskiej, albo wojen Wikingów). Autor wychodzi ze słusznego założenia, że tam, gdzie działo się coś przełomowego dla historii, tam musiał też być obecny bohater literacki. Z kolei w trakcie czytania jego powieści, nie sposób nie zwrócić również uwagi na plastyczne opisy scen batalistycznych, w których przedstawianiu Cornwell stał się mistrzem.

PÓŹNIEJSZE POWIEŚCI

Na początku XXI wieku Cornwell zyskał popularność jako mistrz powieści historycznych osadzonych w epoce średniowiecznej. Lata 2000-2003 to kolejna trylogia (tym razem „TRYLOGIA ŚWIĘTEGO GRAALA”), rozgrywająca się z kolei w czasach wojny stuletniej i opowiadająca o poszukiwaniach Świętego Graala (tym razem ukazanego jako klasyczny kielich). W skład tej trylogii wchodzą tomy: „Hellequin: Jeźdźcy piekieł” (2000), „Wagabunda” (2002), oraz „Heretyk” (2003).

Kolejny raz o Cornwellu zrobiło się głośno, kiedy w 2004 roku opublikował książkę „Ostatnie królestwo”. Powieść historyczna inaugurowała kolejny cykl w karierze pisarza, tym razem zatytułowany „WOJNY WIKINGÓW” (2004-2020) i składający się z trzynastu tomów. Seria jest tym bliska autorowi, ponieważ przodkiem Cornwella był Uhtred Śmiały, pierwowzór Uhtreda, bohatera „Wojen Wikingów” i eldorman Northumbrii w latach 1006-1016.

Nie zapomniał też o epoce wojny stuletniej. Osadził w niej akcję powieści zatytułowanej „AZINCOURT” (2008). Dwa lata później wydał „The Fort” (2010; niewydana w Polsce), której akcja rozgrywa się w XVIII w., a w 2017: „Fools and Mortals” (również niewydana w Polsce) osadzoną w epoce elżbietańskiej.

Za co warto docenić Cornwella? Nie tylko za bezbłędne opisy scen batalistycznych, które dosłownie wgniatają w fotel, ale też za umiejętne łączenie fikcji literackiej z historycznym realizmem. Te wszystkie elementy sprawiły, że powieści Bernarda Cornwella zyskały rzesze fanów na całym świecie. Również za wykorzystywanie fantastycznych realiów w celu ukazania wiarygodnych faktów, szczególnie widoczne w „Trylogii Arturiańskiej”, warto docenić jego twórczość literacką.

Link: https://lubimyczytac.pl/autor/4729/bernard-cornwell