Cykl na blogu „CultureZone”: „NUTKA NOSTALGII”

Witam serdecznie. Wzywa was blog kulturowy „CultureZone”. Mamy sobotę, to oznacza kolejny odcinek „Nutki nostalgii”. Dziś omówimy piosenkę z końcówki lat 70 nagraną przez kultowy zespół punkowy The Clash. Nie będzie to jednak ani „Should I stay or should I go”, ani „Rock the Casbah”, ani nawet „I Fought a Law”. Na tapetę biorę piosenkę pt. „LONDON CALLING”.

HISTORIA

Utwór „London Calling”, pochodzący z tytułowego słynnego albumu grupy The Clash, został napisany przez Joe Strummera I Micka Jonesa. Tytuł stanowi nawiązanie do sygnału BBC World Service, który był używany w czasie II wojny światowej, w rozgłośniach państw podczas okupacji.

Piosenka mocno odbiega od klasycznych utworów The Clash. Zamiast układu I-IV-V-I, piosenka zawiera klucz moll, co było rzadkością w dokonaniach zespołu. Piosenka nie kończy się poprzez stopniowe wyciszenie, jak większość piosenek rock and rollowych. W zamian urywa się nagle wraz z tajemniczo brzmiącym tekstem: „I never felt so much a-like...”, oraz dźwiękami alfabetu Morse`a.

ANALIZA

Tekst ma charakter apokaliptyczny i przemawia przez to kilka aspektów. Dobrym przykładem jest chociażby wers „London is drowning/And I live by the river”, który wynika z przekonania, że gdyby Tamiza wylała, większość centralnego Londynu zostałaby zalana. Miało to zachęcać do budowy Thames Barrier.

Tekst odzwierciedla również wydarzenia z początków samego zespołu. W 1979 roku The Clash zmagał się z wysokim zadłużeniem, członkowie żyli bez managera i kłócili się z wytwórnią płytową o to czy płyta „London Calling” ma być pojedynczym czy podwójnym albumem. Wers „Now don't look to us/All that phoney Beatlemania has bitten the dust” odzwierciedla z kolei sytuację zespołu po zakończeniu boomu na muzykę punkową w Anglii w 1977 roku.

Piosenka zyskała drugie życie w czasie tegorocznej agresji Rosji na Ukrainę. 19 marca w ukraińskich rozgłośniach radiowych pojawiła się przeróbka piosenki The Clash o zmienionym podtekście. Podczas gdy oryginał miał charakter apokaliptyczny, ukraińska wersja („Kyiv Calling”; po ukraińsku: „Київ дзвонить”) zespołu Beton Banda miała z kolei wydźwięk patriotyczny i wzywała obywateli Ukrainy do zwalczenia rosyjskiej agresji.

PREMIERA

Nagrywania odbywały się od sierpnia do września 1979 roku w Wessex Studios. Za produkcję odpowiadał Guy Stevens. Premiera piosenki odbyła się 7 grudnia 1979 roku. Sukces był tak duży, że piosenka była wykorzystywana w różnych mediach, w tym w znanym filmie „Billy Elliot”.

Warto w tym miejscu dodać, że piosenka miała wiele wydań. Cztery pierwsze pochodzą z 1979 r. W 1988 r. ukazał się specjalny zestaw pudełkowy z limitowaną edycją, zawierający trzy utwory: „London Calling” na pierwszej stronie, „Brand New Cadillac” i „Rudie Can't Fail” na drugiej stronie, plakat i dwie odznaki.

Link: https://www.youtube.com/watch?v=EfK-WX2pa8c

TŁUMACZENIE

The Clash

„LONDYN WZYWA”

tytuł oryg. „London Calling”

Londyn wzywa odległe miasta:

Wojna zapowiedziano, a bitwa się skończyła!

Londyn wzywa do podziemi:

Wyjdźcie z szafy, chłopcy i dziewczęta!

Londyn wzywa, teraz nie patrzcie na nas,

Fałszywa Beatlemania gryzie piach!

Londyn wzywa, zobaczcie, brakuje nam luzu,

Prócz tego kręgu z pałkowej rzeczy.

Nadciąga epoka lodowa, słońce się zbliża.

Odwilż jest oczekiwana, pszenica rzednie.

Silniki przestają pracować, lecz nie czuję strachu,

Bo Londyn tonie, a ja mieszkam nad rzeką.

Londyn wzywa do strefy imitacji:

Zapomnij o tym, bracie, możesz iść sam.

Londyn wzywa zombie śmierci:

Nie wstrzymuj się, weź kolejny oddech.

Londyn wzywa, a ja nie chcę krzyczeć,

Ale gdy rozmawialiśmy, widziałem jak kiwasz głową.

Londyn wzywa: patrz, że nie mamy dragów,

Prócz tych z żółtymi oczami.

Nadciąga epoka lodowa, słońce się zbliża.

Silniki przestają pracować, pszenica rzednie.

To błąd nuklearny, lecz ja nie czuję strachu,

Bo Londyn tonie, a ja mieszkam nad rzeką.

Nadciąga epoka lodowa, słońce się zbliża.

Silniki przestają pracować, pszenica rzednie.

To błąd nuklearny, lecz ja nie czuję strachu,

Bo Londyn tonie, a ja mieszkam nad rzeką.

Teraz bądź świadom, że

Londyn wzywa, też tam byłem

I wiesz, co oni powiedzieli?

Cóż, że część z nich była prawdą!

Londyn wzywa ze szczytu zegara,

Czy po tym wszystkim nie uśmiechniesz się do mnie?

Londyn wzywa,

Nigdy nie czułem się tak samo, tak samo, tak samo…