Cykl na blogu „CultureZone”: „W MUZYCZNĄ PODRÓŻ W CZASIE”.

Witam serdecznie. W najnowszą „muzyczną podróż w czasie” wybierzemy się po raz kolejny w żeńskim towarzystwie. Zmieniamy tylko dekadę. Tym razem będzie to początek XXI wieku, rok 2001, i premiera płyty „M!SSUNDAZTOOD” głośnej w swoim czasie piosenkarki P!nk Zaczynamy.

HISTORIA PŁYTY

Płyta „M!ssundaztood” (wym. się „missandaztud”, co fonetycznie jest zbliżone do „missunderstood”, czyli „niezrozumiana”) była drugim krążkiem w dorobku piosenkarki Pink. Album powstawał na fali popularności debiutanckiej płyty „Can`t Take Me Home” utrzymanej w konwencji R&B, dance popu i lekkiej domieszki hip hopu. Debiutancka płyta spotkała się zmieszanymi recenzjami, co nie podobało się samej Pink (chociaż krążek odniósł sukces wśród słuchaczy). Według jej ojca, Pink zamierzała nagrać tym razem taki album, który odzwierciedlałby jej zainteresowania muzyczne z nastoletniego okresu.

W młodości Pink była fanką takich wykonawców jak Janis Joplin, Janet Jackson i Joan Jett. Przygotowując się do nagrywania nowego krążka, słuchała również piosenek Lindy Perry, dawnej wokalistki zespołu z lat 90 4 Non Blondes. Sama Linda Perry zgodziła się (choć nie od razu) współprodukować kolejną płytę Pink.

Sesje nagraniowe „M!ssundaztood” rozpoczęły się w domowym studiu Perry'ego, z Perrym przy fortepianie proszącym Pink o wyrażenie swoich uczuć w melodii. Na początku Pink czuła się zdezorientowana, ponieważ była przyzwyczajona do innego procesu twórczego. Gdy Perry zaczęła grać akordy na szorstkim, instrumentalnym fragmencie, Pink zaczęła śpiewać. W około pięć minut napisali i nagrali „Eventually”. Jej teksty były improwizowane, a wokale Pink zostały nagrane w jednym ujęciu. Perry opisała tworzenie piosenki jako emocjonalne, pomagając Pink czuła się komfortowo i zrozumiana podczas procesu nagrywania.

Sesja nagraniowa z Perrym spotkała się z kontrowersjami ze strony wytwórni płytowej wokalistki 4 Non Blondes. Pink skontaktowała się z piosenkarką bez wiedzy jej wydawcy. Gotowy materiał został przedstawiony ludziom z wydawnictwa Perry. Chociaż piosenka „Get the Party Started” została pozytywnie oceniona, pozostałe spotkały się z krytyką. Bali się, że nowymi brzmieniami piosenkarka zrazi do siebie fanów. Na swoją obronę Pink wspomniała o większej kontroli nad swoją twórczością. Jak czas pokazał, to Pink miała rację.

ZAWARTOŚĆ PŁYTY

Płytę promowały cztery piosenki, w których wyraźnie było słychać wpływ Janet Jackson, Janis Joplin i Joan Jett na twórczość Pink. Pod koniec 2001 roku, w październiku, wydano utrzymaną w stylu R&B i hip hopu piosenkę „Get the Started Party” (nr 4), która okazała się największym sukcesem we wczesnej karierze Pink. Podobnie miała się sprawa z trzecią piosenką promującą płytę: „Just Like a Pill” (nr 3). Nieco mniej znana była piosenka pt. „Don't Let Me Get Me” (nr 2).

Były to piosenki pokazujące pazur amerykańskiej piosenkarki. Pink postanowiła jednak pokazać fanom także inny styl w swojej muzyce. Dowodem na to miała być chwytająca za serce ballada „Family Portrait” (nr 7). Utwór był inspirowany burzliwym dzieciństwem Pink naznaczonym rozpadem rodzinnym i problemami z matką. Zresztą, początkowo piosenka wpędziła Pink w prawdziwy konflikt z własną matką. Nie mniej jest to piosenka pokazująca zupełnie inne oblicze piosenkarki.

PREMIERA I ODBIÓR

W przeciwieństwie do poprzedniego krążka, „M!ssundaztood” zebrał w większości dobre recenzje. Pozytywnie oceniano w szczególności nowy, drapieżny, styl, oraz „serdeczne i odkrywcze” teksty Pink. Płyta wywarła też ogromny wpływ na popkulturę: została wydana kiedy pop dla nastolatków chylił się ku upadkowi i pokazał, że nastolatkowie u progu XXI wieku mogą słuchać muzyki pop, tak jak pokolenie z lat 90. Wywarła też wpływ na muzykę ówczesnych wykonawców; bez „M!ssundaztood” nie byłoby „Stripped” Christiny Aguillery.

Płyta zajęła miejsca w pierwszych dziesiątkach na licznych listach przebojów. W innych krajach (w tym w Polsce) radziła sobie niewiele gorzej.

Link: https://www.youtube.com/playlist?list=PL89F592A9B1837E8C