Cykl na blogu „CultureZone”: „ALEJA GWIAZD POPKULTURY”

ROBERT GRAVES : ANTYK BEZ TAJEMNIC

Cześć wszystkim. W kolejnym odcinku serii „Aleja Gwiazd Popkultury” zapoznamy się z sylwetką jednego z najwybitniejszych filologów klasycznych, Roberta Gravesa.

MŁODOŚĆ

Graves urodził się w rodzinie z klasy średniej w Wimbledoniebył ósmym dzieckiem Alfreda Percevala Gravesa (1846–1931). Ojciec był irlandzkim inspektorem szkolnym, gaelickim uczonym i autorem popularnej piosenki „Father O'Flynn”, a matką: druga żona ojca, Amalie Elisabeth Sophie von Ranke (1857–1951), siostrzenica historyka Leopolda  von Ranke’a.

W wieku siedmiu lat podwójne zapalenie płuc spowodowane odrą prawie odebrało Gravesowi życie. Pierwszy z trzech przypadków, gdy lekarze rozpaczali nad nim z powodu chorób płuc, drugi był wynikiem rany wojennej, a trzeci, gdy zaraził się grypą hiszpańską pod koniec 1918 r., bezpośrednio przed demobilizacją. W szkole Graves był zapisywany jako Robert von Ranke Graves, a w Niemczech jego książki ukazują się pod tym nazwiskiem, jednak przed i w czasie I wojny światowej nazwisko to sprawiało mu trudności.

Graves otrzymał wczesną edukację w sześciu szkołach przygotowawczych, w tym King's College School w Wimbledonie, Penrallt w Walii, Hillbrow School w Rugby, Rokeby School w Wimbledonie i Copthorne w Sussex, z których w 1909 roku zdobył stypendium Charterhouse. Tam zaczął pisać wiersze i zajął się boksem, z czasem zostając szkolnym mistrzem zarówno w wadze półśredniej, jak i średniej.  Twierdził, że było to odpowiedzią na prześladowania ze względu na element niemiecki w jego nazwisku, otwartość, powagę naukową i moralną oraz ubóstwo w porównaniu z innymi chłopcami.

Wśród mistrzów największy wpływ wywarł na niego George Mallory, który zapoznał go z literaturą współczesną i zabierał na wakacje w góry. Na ostatnim roku studiów w Charterhouse wygrał wystawę muzyki klasycznej w St John's College w Oksfordzie, ale zajął tam swoje miejsce dopiero po wojnie.

KARIERA

Studiował filologię klasyczną, a debiutował jeszcze w okresie pierwszej wojny światowej tomikiem poezji. Dopiero z czasem sięgnął po beletrystykę, z której najbardziej jest znany.

Już pierwsza jego powieść historyczna zdobyła dużą sławę. Była nią książka „JA, KLAUDIUSZ” (1934), fikcyjny pamiętnik cesarza Klaudiusza z okresu nim zasiadł na tronie. Rok potem wydał też „KLAUDIUSZA I MESSALINĘ” (1935), kontynuację poprzedniej książki opowiadającą o związku Klaudiusza ze swoją trzecią żoną, lubieżną Messaliną. Trzy lata, pozostając w tematyce antyku, Graves wydał powieść „BELIZARIUSZ” (1938).

W czasie II wojny światowej Graves inspirując się mitologią grecką opublikował kolejną powieść, tym razem z gatunku fantasy - „HERKULESA Z MOJEJ ZAŁOGI” (1944) opowiadającej o Jazonie i wyprawie po Złote Runo, a także odszedł od antyku publikując najpierw zbeletryzowaną biografię „ŻONA PANA MILTONA” (1943), a potem inspirowaną Ewangeliami powieść „KRÓL JEZUS” (1946).

STYL

Robert Graves należy do najwybitniejszych znawców kultury antycznej, rzetelnie podchodzącym do minionych czasów. Widać to było już w jego debiutanckiej dylogii o cesarzu Klaudiuszu: obie części są oparte na kronikach antycznych historyków, od Tacyta przez Swetoniusza aż po Appiana z Aleksandrii kończąc. Znajomość antycznych tekstów pozwoliła również Gravesowi w pisaniu „Herkulesa z mojej załogi” inspirowanej mitami o Argonautach. A także w wydaniu książki, która zaraz po dylogii o cesarzu Klaudiuszu najbardziej go rozsławiła.

PÓŹNIEJSZE PRACE

Po wojnie Robert Graves wydał awanturniczą powieść rozgrywającą się w XVI wieku zatytułowaną „WYSPY SZALEŃSTWA” (1949). Sześć lat później wrócił do antyku, by opublikować dwie książki: powieść „CÓRKA HOMERA” przedstawiającą w powieściowy sposób jeden z epizodów „Odysei” Homera (pobyt Odyseusza u królewny Nauzyki i jej ojca), oraz kompendium pt. „MITY GRECKIE”, które zyskały największe uznanie spośród wszystkich późniejszych dzieł pisarza. Już wcześniej dotykał kwestii mitologii w książce non fiction „BIAŁA BOGINI” (1948). Kontynuował ją z powodzeniem także w latach 50 i 60, wydając podobne do „Mitów greckich” kompendium tym razem zatytułowane „MITY HEBRAJSKIE” (1964).

W ostatnich latach życia Graves mieszkał na Majorce, gdzie znajdował się jego gabinet. Tam też pisarz zmarł i został pochowany w 1985 roku.

Roberta Gravesa warto docenić za jego ogromną wiedzę z antyku, historii starożytnej i mitologii. Wiedza ta pozwoliła autorowi w pisaniu wielu dzieł, które zapisały się w historii literatury i które rozsławiły go bardziej niż pisana na początku kariery poezja.

link: https://lubimyczytac.pl/autor/22189/robert-graves