Cykl na blogu „CultureZone”: „ALEJA GWIAZD POPKULTURY”

WHITNEY HOUSTON : POWER OF VOICE

Cześć wszystkim. W najnowszym odcinku poniedziałkowego cyklu prezentuję sylwetkę jednej z najsłynniejszych piosenkarek lat 80 i 90. Zaczynamy.

MŁODOŚĆ

Whitney Houston urodziła się 9 sierpnia 1963 w niebezpiecznej dzielnicy Newark w stanie New Jersey, jako córka Johna Russella Houstona (1920–2003) i gospelowej piosenkarki Emily Houston z domu Drinkard (1933–2024). Miała dwóch braci, rodzonego Michaela i przyrodniego Gary’ego (z poprzedniego związku matki).

Houston wychowywała się w utalentowanej muzycznie rodzinie baptystów. Jej kuzynkami były piosenkarki Dionne Warwick i Dee Dee Warwick, z kolei matką chrzestną: Aretha Franklin. W wieku 11 lat zaczęła iść w ślady matki i została solistką dziecięcego chóru gospel w baptystycznym Kościele Nowej Nadziei w Newark. Jej pierwszym solowym występem w kościele był psalm „Guide Me, O Thou Great Jehovah”.

W okresie szkolnym, ze względu na zbyt ciemną karnację, była szykanowana i odrzucana przez rówieśników. Z powodu swojego wyglądu była niepewna siebie. We wrześniu 1975 roku rozpoczęła naukę w katolickiej żeńskiej szkole Mount Saint Dominic Academy w Caldwell w New Jersey.

KARIERA

Od 1976 r. doskonaliła umiejętności wokalne jako członkini chórku swojej matki podczas jej występów w nocnych klubach w Nowym Jorku. W 1977 wzięła udział w nagraniu singla „Life’s a Party” zespołu Michael Zagera. Brała udział w trasach koncertowych Dionne Warwick, ucząc się fachu chórzystki. We wczesnych latach 80. rozpoczęła karierę modelki, podpisując kontrakt z agencją Click Model Management. Jej zdjęcia publikowano w magazynie „Vogue”, trafiła także na okładkę magazynu „Seventeen”. Wystąpiła też w kilku kampaniach reklamowych, m.in. producenta płynu do płukania jamy ustnej Scope. Dzięki rekomendacji Dionne Warwick podpisała kontrakt z agencją menedżerską Tara Productions.

Houston kontynuowała występy w klubie Sweetwater, gdzie wokalnie wspierała matkę. Jej talent dostrzegła m.in. Valerie Simpson z duetu Ashford snf Simpson, która poleciła debiutującą piosenkarkę Quincy`emu Jonesowi, ten jednak nie był zainteresowany współpracą, ponieważ zatrudnił już Patti Austin. W 1983 r. przychylnie ocenił ją także Gerry Griffith z Aristą Records, który przekonał Clive’a Davisa, kierownika wytwórni firmy, by podpisał z Houston kontrakt. Piosenkarka w tym samym czasie otrzymała ofertę również z Elecyta Records, jednak ostatecznie podpisała kontrakt z Aristą.

Jej debiut piosenkarski miał miejsce w połowie lat 80, kiedy to premierę miał krążek pt. „WHITNEY HOUSTON”. Płyta powstawała w bólach, nagrania przedłużały się m.in. z uwagi na fakt, że Davis miał wiele trudności ze znalezieniem odpowiedniego materiału dla piosenkarki. Album wylansował takie przeboje jak „Saving My Love for You”, czy „How Will I Know”. Dwa lata później piosenkarka wydała drugi krążek pt. „WHITNEY”, z którego pochodził kolejny hit Houston: „I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)”. Sukcesy święcił też trzeci krążek: „I`M YOUR BABY TONIGHT” z 1990 roku.

Dwa lata później Houston zadebiutowała jako aktorka występując w wielkim przeboju lat 90, filmie „Bodyguard”, u boku Kevina Costnera. Na potrzeby filmu nagrana została słynna ścieżka dźwiękowa, z której pochodzi „I will always love you” - cover piosenki Dolly Parton (na pomysł nagrania nowej wersji wpadł, zresztą, sam Kevin Costner będący – jak wiadomo – fanem westernów i, jak widać, także piosenek country). Fakt, że Houston nagrała cover przekreślił jej szanse na zdobycie Oscara za tą konkretną piosenkę, ale za to w kategorii Najlepsza Piosenka nominowano dwie inne jej kompozycje z filmu: „Run To You” i „I Have Nothing”. W późniejszych latach 90 Houston wystąpiła również w filmach „Czekając na miłość” (1995), oraz „Żona pastora” (1996). Do obu filmów nagrała również ścieżki dźwiękowe.

Na scenę muzyczną wróciła dopiero pod koniec lat 90, nagrywając płytę „MY LOVE IS YOUR LOVE”, którą promował tytułowy singiel, a także „It`s Not Right But It`s OK”.

STYL

Whitney Houston zasłynęła przede wszystkim ze swojej ośmio-skalowej barwy głosu, przez którą zyskała przydomek The Voice. Tak ogromna skala głosu była efektem wielu lat szlifowania wokalu. Wpływ na kształtowanie kariery Houston miał też udział w występach gospel, jak i twórczość wielu soulowych artystów jak: Chaka Khan, Gladys Knight, czy Roberta Flack. Sama Houston i jej oszałamiająca kariera otworzyła drzwi dla późniejszych soulowych piosenkarek jak Alicia Keys, Beyonce, czy Janet Jackson.

XXI WIEK.

W 2002 roku ukazał się piąty album w karierze Whitney Houston pt. „Just Whitney”. Płytę promowały single „Whatchulookinat”, „One of those days”, „Try it on my own” i „Love that man”. Odniosły jednak umiarkowany sukces na świecie. Sam album, mimo dobrych wyników sprzedaży, został oceniony w zróżnicowany sposób przez krytyków muzycznych, a po przejściu pierwszej fali najwierniejszych fanów i ciekawskich, którzy tłumnie ruszyli do sklepów aby kupić nowy album Houston, sprzedaż dramatycznie spadła. Jeszcze gorzej wyglądało wydanie świątecznego albumu „One Wish: The Holiday Album”. Tak krytycy jak i przerażeni fani spostrzegli gwałtowny zanik głosu Houston. Okazało się, że artystka jest uzależniona od alkoholu, który wyniszczał jej niepowtarzalną skalę głosu.

Zaczęła odzyskiwać dawną sławę, biorąc udział w różnych ważnych wydarzeniach muzycznych. Nagrała piosenkę „Family First” z Dionne Warwick i Cissy Houston do filmu „Moje córki”. W marcu 2007 Clive Davis oznajmił, że Houston pracuje nad jej pierwszym od czterech lat studyjnym albumem. Został wydany dwa lata potem i nosił tytuł „I LOOK TO YOU”. Krążek był promowany przez balladę „Milion Dollar Bill”, a także przez tytułowy singiel. Jak się miało okazać, miał to być jednorazowy powrót do formy Whitney Houston.

Zmarła 11 lutego 2012 w Beverly Hills ok. 16:00 czasu lokalnego w wannie swojego pokoju w hotelu The Beverly Hilton. Mimo reanimacji nie udało się jej uratować. Początkowo spekulowano, że przyczyną śmierci piosenkarki było przedawkowanie leków przeciwdepresyjnych, alkoholu i narkotyków. Wykluczone zostało utonięcie, co potem potwierdziły sekcje zwłok. 22 marca 2012 rzecznik biura koronera w Los Angeles Craig Harvey poinformował jednak ostatecznie, że Houston „zmarła wskutek przypadkowego utonięcia, lecz ciągłe zażywanie kokainy i problemy z sercem znacząco przyczyniły się do jej śmierci”. Oświadczył też, że testy toksykologiczne wykazały w ciele zmarłej ślady kokainy, marihuany i leku przeciwlękowego, środka zwiotczającego mięśnie i antyhistaminę. Zażycie kokainy było znaczącym czynnikiem, który przyczynił się do utonięcia.

Uroczystość pogrzebowa odbyła się 18 lutego 2012 w Baptystycznym Kościele Nowej Nadziei w Newark. Podczas ceremonii zaśpiewali m.in. Alicia Keys i Stevie Wonder, a na koniec odtworzono fragment a cappella „I will always love you”. Kevin Costner w mowie pogrzebowej powiedział: „Whitney jest już w domu”.

Whitney Houston warto docenić za jej skalę głosu, a także wpływ na rozwój muzyki pop inspirowanej m.in. dokonaniami soulu i gospel. Inspirowała się wieloma wpływowymi artystkami, sama lansując późniejsze piosenkarki, w tym Alicię Keys i Beyonce.

link: https://music.apple.com/pl/artist/whitney-houston/13952