Cykl na blogu „CultureZone”: „W MUZYCZNĄ PODRÓŻ W CZASIE”.

Witam serdecznie. Dzisiejszy odcinek „Muzycznej podróży w czasie” będzie tym razem nieco melancholijny i stonowany. Wciąż jednak będzie należał do żeńskiej wykonawczyni. Tym razem na tapetę biorę płytę „LIFE FOR RENT” Dido z 2003 roku. Zaczynamy.

HISTORIA PŁYTY

Po sukcesie, jakim cieszył się debiutancki krążek Dido, „No Angel” (z którego pochodził pierwszy hit piosenkarki, „Here with me”), artystka przystąpiła do pracy nad kolejną płytą. Producentami „Life for Rent” zostali Rollo Armstrong (mąż Dido, który współprodukował też poprzedni krążek), Mike Hedges i sama Dido, a sesja nagraniowa miała miejsce w Cheeky Records założonym przez Rollo Armstronga i w Artist Records.

Prace nad albumem zaczęły się w połowie 2002 roku i trwały w sumie rok. Płyta została wydana w 29 września 2003 roku.

UTWORY PROMUJĄCE

Pierwszy utwór promujący „Life for Rent” i główny singiel, „White Flag” [nr 1] zaczyna się samotnym akordem syntezatorowym, niczym „Nothing Compares 2 U” Sinead O`Connor. W piosence bohater nie chce się poddać, nawet jeśli wie, że to koniec. Posiada „wielowarstwowy” dźwięk, delikatne zakończenie fortepianu i smyczki. Stanowi metaforę kapitulacji w bitwie międzyludzkiej. Stwierdzając, że nie będzie „braku białej flagi”, wskazuje, że nie zrezygnuje ze związku.

Tytułowy utwór [nr 3] na płycie ma emocjonalną powagę i wdzięczną melodię. Piosenka rozpoczyna się gitarą akustyczną, która nadaje melodii hip-hopowy rytm. Posiada również bardzo przejmujące zakończenie: „Nic, co mam, nie jest naprawdę moje”.

Kolejny utwór promujący album, „Don`t Leave Home” [nr 6], brzmi, jakby podmiot liryczny znów się podnosił, chociaż mówi o zaciąganiu rolet i zamykaniu drzwi, co stanowi jednak metaforę uzależnienia od narkotyków. Nałóg jest tutaj narratorem. Niczym kontrolujący kochanek, narkotyk przejmuje życie użytkownika, dopóki nie chce on nawet wychodzić z domu.

Wreszcie czwarty utwór promujący płytę, „Sand in My Shoes” [nr 8] opowiadał o utracie cennego czasu, który powinniśmy byli należycie wykorzystać.

PREMIERA I SUKCES

„Life for Rent” nominowano do nagród BRIT Awards w kategorii „Najlepszy album brytyjski” w 2004 r., konkurując z „Gotta Get Thru” Daniela Bedingfilda i „Think Tank” Blur i „Magic and Medicine” The Coral, jednak wszyscy przegrali z albumem „Permission to Land” The Darkness. Jednak „White Flag” zdobyło w 2004 roku nagrodę Ivor Novello Awards w kategorii „Międzynarodowy hit roku”.

Miarą sukcesu płyty niech będzie fakt, że spędziło 10 tygodni na szczycie listy sprzedaży albumów w Wielkiej Brytanii. Pozostał też na liście przez 52 tygodnie. Na przełomie 2003-2004 roku odbywała się trasa koncertowa „The Life for Rent Tour”, w trakcie której Dido wystąpiła na całym świecie.

W Australii krążek Dido zadebiutował na 1. miejscu listy sprzedaży albumów ARIA i stał się jednym z najlepiej sprzedających się w 2003 roku. Tym samym Dido powtórzyła sukces swojego debiutanckiego krążka, „No Angel”. I o ile w Australii płyta pokryła się sześciokrotną platyną, o tyle w Polsce nagrania osiągnęły status złotej płyty.

Link:

https://www.youtube.com/playlist?list=PLbmM_M6fjs7zB9ZDDhHEucKopgOHQ39zB